من کیستم؟ شاید 19 سال سن برای پاسخ به این پرسش کمی زود باشد.. مردم با چه چیز هایی خودشان را معرفی می‌کنند؟ علایقشان؟ رشته تحصیلی اشان؟ شغل‌شان؟
اوضاع تحصیلی ام این گونه است : پشت کنکوری
واژه ی سنگینی است یک نوع بار شرم بر دوش دارد. امروز برای ثبت نام کتاب خانه این را پرسیدند: «کلاس چندمی؟» پاسخ دادم : « پشت کنکوری ام» این را با یک نوع احساس سرافکندگی گفتم. پشت کنکوری بودن سخت است. حالا درست است تقصیر خودم است درس نخواندم ولی خب واقعا نمی‌دانستم چرا باید درس بخوانم؟... ولی آدم در این برهه هویت مجهولی دارد. سخت است نفهمی چه کسی هستی یا قرار است چه کسی بشوی
علایقم؟ به همه چیز علاقه دارم... بین هنر ها به موسیقی و نقاشی علاقه مندم البته در این زمینه ها آماتوری بیش نیستم . ساز مورد علاقه ام پیانو است و آهنگ مورد علاقه ام فور الیز بتهون، علاقه ام از پنجشنبه شب هایی شروع شد که باید آشغال را دم در می‌گذاشتیم ماشین سطل آشغالی موقع آمدن این آهنگ را پخش می‌کرد.. یک نوع اعلام بود که من آمده‌ام ( منظورم ماشین سطل آشغالی است) . البته قصد دارم بعد از کنکور ویولون را شروع کنم ولی آنقدر برای بعد کنکور برنامه دارم که فکر کنم این قصد، فقط یک قصد باقی بماند.